Sieć jak narkotyk

wtorek, 08 grudnia 2020 00:00

„SIEĆ JAK NARKOTYK”

W dzisiejszych czasach komputer i telewizor stały się członkami większości rodzin na świecie. Czy dobro technologiczne, bez którego niektórzy z nas nie potrafią już funkcjonować nie staje się niejako zagrożeniem dla naszych dzieci? Amerykańscy naukowcy udowadniają, że nadmierne oglądanie telewizji oraz spędzanie czasu przed ekranem komputera niesie ze sobą wiele negatywnych skutków. Lista jest bardzo długa: nadpobudliwość, trudności
w koncentracji, brak umiejętności językowych, nieumiejętność rozwiązywania problemów, zanik wyobraźni, nieumiejętność przewidywania konsekwencji, lenistwo umysłowe, niecierpliwość, obniżenie wyników w nauce, zanik wrażliwości, cynizm, demoralizacja, ograniczenie kontaktów z rówieśnikami, obniżenie umiejętności społecznych, agresja, zaburzenia w rozwoju fizycznym, krótkowzroczność, lęki, fobie, niepokój, itd.

Aby mózg dziecka rozwijał się prawidłowo, powinien doświadczać wielozmysłowo ponieważ większość funkcji ciała i mózgu wykształca się  w ruchu. Bierne siedzenie przed monitorem zmienia niekorzystnie strukturę mózgu dziecka, jego mózg staje się ubogi,
w późniejszych latach prowadzi do ograniczenia inteligencji i możliwości. Nadmiar godzin przed ekranem prowadzi do zakłóceń w rozwoju dziecka we wszystkich sferach: fizycznej, psychicznej, intelektualnej i społecznej- wpływa to destruktywnie na całe przyszłe życie dziecka. Dzieci do 2 r. ż. nie powinny mieć żadnego kontaktu z telewizją. Dla starszych dzieci zaleca się nie więcej niż 2 godziny dziennie łącznie na TV, gry i korzystanie
z komputera. Należy uświadamiać rodziców, że media nie są dobrym źródłem wiedzy
i stymulacji zdrowego rozwoju.

Twórcy programów komputerowych i gier przekonują rodziców, że są one wprost niezbędne dla rozwoju intelektualnego ich dzieci. W rzeczywistości producentom chodzi
o jak najwyższą sprzedaż, a także o przyzwyczajanie dzieci do komputera i gier, wyrobienie uzależnienia, dzięki któremu zdobędą klienta na zawsze. Młodzi konsumenci nie są świadomi czekających ich konsekwencji, a zwłaszcza grożącego im uzależnienia. Dzieci uzależniają się od gier bardzo szybko.

Troszczymy się o nasze dzieci, wybieramy im dobre przedszkole, szkołę. Chcemy, by osiągały sukcesy, ale jednocześnie poprzez sieć, wpuszczamy do naszych domów anonimowych nauczycieli, którzy przekazują naszym dzieciom wartości sprzeczne z tymi, które my chcielibyśmy im wpoić. Większość gier komputerowych jest nasycona agresją, jest ich podstawą, regułą i zasadą. Dzieci stają się niewrażliwe na przemoc, mają trudności
z oddzieleniem fantazji od rzeczywistości. Skutki takiej sytuacji mogą być tragiczne, czego przykładem są morderstwa dokonywane przez dzieci z ciekawości, z przekonania, że człowiek ma kilka żyć tak, jak w grze. Oprócz przemocy w sieci roi się od pornografii, wystarczy, że dziecko wpisze nieprawidłowo adres strony, a natknie się na sceny tak drastyczne, że mogą wywołać u niego dziecka uraz nie mniejszy niż obrazy przemocy.

W wirtualnym świecie dzieci odrywają się od problemów realnego świata. Tam mogą wybrać sobie tożsamość, jaką chcą i żyć jak chcą. Nie ma granic, wszystko jest osiągalne. Długotrwałe przebywanie w świecie wirtualnym może doprowadzić do zaburzeń poczucia rzeczywistości i tożsamości, a także zerwanie realnych więzi z otoczeniem. Komputer oferuje łatwe i wygodne towarzystwo- kiedy chcę, na jak długo chcę, zawsze na moich warunkach.
Z żywym kolegą trzeba się liczyć, współpracować, iść na kompromis.

Dzisiaj dziecko spędza przed ekranem tak dużo czasu, że nasiąka wartościami lansowanymi w sieci. Wyrasta w przekonaniu, że szczęście zależy od stanu posiadania, że nie musi być uczciwe ani okazywać szacunku. Odpowiedzialność i odwaga to pojęcia mało istotne, a solidarność społeczna czy sprawiedliwość są niemodne. Przesiąknięte seksem obrazy powodują, że dzieci utożsamiają go z miłością i dorastają w przekonaniu, że seksem zaspokoją głód uczuć i dlatego współżycie należy rozpocząć jak najszybciej.

Zasady bezpieczeństwa w „sieci”:

1. Ustaw komputer we wspólnej przestrzeni, dostępnej dla wszystkich domowników.
2. Bądź z dzieckiem, gdy korzysta z internetu.
3. Sprawdzaj, jakie strony odwiedza twoje dziecko.
4. Zainstaluj program chroniący przed treściami brutalnymi, grami nie dla dzieci, pornografią.
5. Zapoznaj dziecko z zasada ograniczonego zaufania- osoba, z którą rozmawia się w sieci, może podawać się za kogoś innego.
6. Ostrzeż dziecko, żeby nie podawało danych przez internet- nazwiska, adresu, numeru telefonu.
7. Ustal z dzieckiem, żeby ci mówiło, z kim się kontaktuje i kogo poznało przez internet.
8. Jeśli umówi się z kimś poznanym przez internet, niech na pierwsze spotkanie pójdzie z nim któreś z rodziców.

Jeśli nie potrafimy zrezygnować z dotychczasowego trybu życia, zadajmy sobie pytanie: po co mamy dziecko? Czy chcemy mieć dodatkowy modny gadżet? Jakość życia dziecka wymaga obecności rodziców i pełnego zaangażowania, zapewnienia mu bezpieczeństwa wynikającego z opartej na szacunku miłości, przewidywalności zachowania rodziców, stabilności, struktury i dobrze pojętej rutyny. Korzystajmy z dobrodziejstwa technologii, jakim  jest internet, ale róbmy to z głową, z umiarem i rozwagą.

Artykuł został napisany w oparciu o książkę: I. Koźmińskiej i E. Olszewskiej „Wychowanie przez czytanie”.

Opracowała: Justyna Godlewska